Στο πολίτευμα Άμεση Δημοκρατία, ο πολίτης έχει τον λόγο και μάλιστα τον Πρώτο Λόγο. Μπορεί και χρειάζεται να μιλάει ελεύθερα, εκφράζοντας απόψεις και... ελέγχοντας αυτούς που επελέγησαν ή θα επιλέξει, να κυβερνούν. Στην Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, η Κυβέρνηση και οι αντιπρόσωποι του λαού οι Βουλευτές, επιλαμβάνονται για λογαριασμό του, συνολικά, διασυνδετικά και επί μέρους, τα θέματα ζωής του τόπου και των ανθρώπων του. Εθνικά, Άμυνα-προστασία, Παιδεία, Υγεία, Δικαιοσύνη, Ανάπτυξη, Οικονομία, Εξωτερικές σχέσεις κλπ
Στη ζωντανή πραγματικότητα της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ο πολίτης πρακτικά άμεσα έχει και εκφράζει τον λόγο μόνο κατά τις εκλογές. Στα μεσοδιαστήματα, ο λόγος του δεν εκφράζεται σαν αποφασιστικά ρυθμιστική θέση, αλλά σαν αντίδραση (που την λαμβάνουν υπ΄ όψιν οι κυβερνώντες), με τη μορφή διαδηλώσεων και απεργιών, με ότι και αν σημαίνει και συνεπάγεται αυτό.
Να τονίσουμε εδώ το σημαντικό ρόλο που παίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που είναι ισχυροί διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
ΕΚΛΟΓΕΣ = Από τα υποψήφια κόμματα και τους υποψήφιους Βουλευτές, με βάση το τι μας συμφέρει, κρίνοντας, θα επιλέξουμε κόμμα και Βουλευτές.
Τι σημαίνει όμως, το: Τι με συμφέρει; Εδώ έρχεται αναγκαστικά στο προσκήνιο το Σημείο Αναφοράς, που ότι και αν κάνουμε, βλέπουμε άν είναι σύντονο με αυτό και έτσι επιλέγουμε.
Με άλλα λόγια, το Σημείο Αναφοράς, είναι κάτι σαν προσωπική Λυδία λίθος, είναι σαν η πυξίδα, που μας οδηγεί στη ζωή. Σημείο Αναφοράς μπορεί να είναι: Ο άνθρωπος (Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος), τα ιδεώδη για μια Κοινωνία, μια Ιδεολογία, ο τομαρισμός, μια Οργάνωση, το χρήμα κλπ.
Αν οι ψηφοφόροι έχουν ως σημείο αναφοράς τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα ιδεώδη, θα επιλέξουν το Α ή το Β κόμμα και θα έχουμε κυβέρνηση (εξουσία) που θα νοιάζεται για την Κοινωνία και τον άνθρωπο.
Αν έχουν ως σημείο αναφοράς τον τομαρισμό και το χρήμα, θα επιλέξουν το Γ ή το Δ κόμμα και ως αποτέλεσμα θα έχουμε κυβερνήσεις (εξουσία) λαμογιών.
Η εξουσία αποτελεί αφοριστικά, τον πάροχο προστασίας και ταυτόχρονα ισχυρό παράγοντα καταπίεσης πάνω στην Κοινωνία και τα άτομα, είτε υπάρχει είτε όχι, ταξική συνείδηση.
Για να εξασφαλισθεί η ελευθερία σε ένα μοντέλο ιδεατής Δημοκρατικής κοινωνίας και σε σχέσεις που να χαρακτηρίζονται από ισοτιμία, παραχωρείται από το άτομο, μέρος της ελευθερίας, σε θεσμισμένες, αλλά αυστηρά ελεγχόμενες (από τους πολίτες) εξουσίες.
Η εξουσία είναι καλή, εφ΄ όσον είναι θεσμός, που σέβεται δίκαιους νόμους στη ζωντανή πραγματικότητα, με ηθική και θετικό κοινωνικό αντίκρυσμα. Επί πλέον επιζητεί τον έλεγχο, από τους πολίτες, μέσω οργάνων της Πολιτείας. Η εξουσία αυτή, υπάρχει και δρά ισότιμα, για όλες τις κοινωνικές τάξεις, στη ζωντανή Δημοκρατία, που τότε είναι υγειής. Άλλοτε όμως πάσχει, λόγω εμφάνισης στάσης ανισοτιμίας προς τους πολίτες.
Η εξουσία είναι σαφώς κακή, όταν καλύπτεται από το θεσμό, που τον χρησιμοποιεί ως προκάλυμμα, όπως και τους κατ΄ ουσίαν παράνομους νόμους (το νόμιμο είναι και ηθικό). Η κακή εξουσία γαντζώνεται στη θέση της.
Η κάθε κακή εξουσία για να κρατηθεί, επιστρατεύει έναν κίνδυνο. Είτε πραγματικό (υπάρχοντα ή προκλητό), είτε φανταστικό. Ο κίνδυνος προκαλεί φόβο και φέρνει έτσι στο προσκήνιο, την ανάγκη των εξουσιαζόμενων για προστασία.
Με αυτά τα δεδομένα, στον κίνδυνο, ο κόσμος καταφεύγει στην ομπρέλλα της εξουσίας για προστασία του. Δηλαδή είναι, σαν η κακή εξουσία με τα παπαγαλάκια της, αλλά και ο κόσμος, να λέει: Δεν είναι καιρός για δοκιμές και αλλαγές. Αυτή την εξουσία με τα καλά και τα κακά της, την γνωρίζουμε. Αυτό το καινούργιο, που θα ζητήσουμε για ανάληψη εξουσίας, δεν το γνωρίζουμε. Ας αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο με την παλιά εξουσία και μετά βλέπουμε. Είναι άραγε δόκιμο, να διακινδυνεύουμε στο χρόνο του κινδύνου, την πιθανότητα να είναι χειρότερο σε αποτελέσματα, το νέο από το ήδη γνωστό;
Εδώ, ας θυμηθούμε την καταπληκτική διαφήμιση: ΅Χλωρίνη κλινέξ. Αυτήν ξέρετε, αυτήν εμπιστεύεσθε΅.
Έτσι σε κάθε (με όποια έννοια) εμφανιζόμενο ισχυρό κίνδυνο, πάντα η εξουσία η οποία είναι κυβέρνηση, έχει το προβάδισμα στις εκλογές. Εκτός και αν έχει πολλή φθορά. Αν συμβαίνει αυτό, θα επιστρατεύσει παντιοτρόπως τους δυνατότερους παράγοντες για τον κατά το δυνατό ισχυρότερο επηρεασμό της κοινής γνώμης. Τονίζοντας τους κινδύνους, προκαλώντας φθορά προπαγανδιστικά, στο αντίπαλο δέος και παίζοντας το ρόλο του ΣΩΤΗΡΑ.
Τι να ψηφίσουμε σε αυτές τις εκλογές του 2012;
Ας μην ψηφίσουμε με βάση το: “Έξις, δευτέρα φύσις”, δηλαδή με βάση την ισχυρή συνήθεια.
Ας ψηφίσουμε συνειδητά, ξυπνητά, έξυπνα, με γνώση και ηθική.
Ας μας εξηγήσει κάποιος, γιατί αλήθεια χρειάζεται να ψηφίσουμε αυτό και όχι το άλλο, ή το παραάλλο κόμμα. Με λογικά επιχειρήματα και οπωσδήποτε με ηθική. Ας μας εξηγήσει το γιατί, λαμβάνοντας υπ΄ όψη τον Έλληνα και την Ελλάδα. Τον άνθρωπο και την Κοινωνία. Το δίκαιο και την αδικία. Αλλά και τις Κοινωνικές τάξεις, οικονομικοπολιτισμικά.
Αν κάποιος μας το πει αφοριστικά, χωρίς να μας δίνει τη δυνατότητα ελέγχου και ελεύθερης διάκρισης και απόφασής μας, τότε αυτός ανήκει στις δυνάμεις, που χρησιμοποιούν την επιβολή και θεωρούν τους υπόλοιπους, πρόβατα. Ακόμα και αν έχει δίκιο στην πρότασή του, πάντα η επιβολή είναι ίδιον αυτών, που αν και όταν γίνουν εξουσία, θα αποτελέσουν κακή εξουσία.
Η κακή υποψήφια εξουσία, όπως και η εξουσία που είναι ως κυβέρνηση κακή, χρησιμοποιούν μεταξύ άλλων:
- Την αδιαφάνεια
- Το ψέμα
- Την απάτη και την πλάνη
- Την επικαιροποίηση κινδύνων, που ήδη υπάρχουν ή προκαλούνται ή που είναι υποθετικοί και φανταστικοί και προβάλλονται ως πραγματικοί.
- Το φόβο. Αρχέγονο μηχανισμό συναγερμού, που προετοιμάζει το άτομο για άμυνα και το στερεί ενδεχομένως ή συνήθως από την συνειδητή έκφραση. Φόβος είναι στην πολιτική, το εργαλείο καθυπόταξης ατόμων και συνειδήσεων.
- Την ανευθυνοποίηση του πολίτη, που αντί να είναι ενεργός και υπεύθυνος, τον θέλουν να καταντά υποχείριο και να του υφαρπάζουν την ψήφο κάθε 4 χρόνια, που θυμούνται τότε ότι υπάρχει και αυτός και τονίζουν τότε, τι υπεύθυνος που είναι !!! για να παίζουν και να διαιωνίζουν έτσι τα παιχνίδια τους.
- Το κορυφαίο : Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος (εκτρωματικοί νόμοι όλων των αποχρώσεων, που το νόμιμο το βαφτίζουν και ηθικό και ... τρίζουν τα κόκκαλα της Αντιγόνης).
- Το: Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
- Τον ρόλο του ΣΩΤΗΡΑ, με τη μοναδικότητά του.
Αυτοί, οι όποιοι αυτοί, θα μας πουν έτσι κι αλλιώς, τι να ψηφίσουμε. Εμείς τι κάνουμε όμως;
Το να ψηφίσουμε συναισθηματικά, είναι ότι χειρότερο. Η προπαγάνδα εκεί βασικά στοχεύει. Επειδή κινδυνεύουμε να παρασυρθούμε, χρειάζεται να επεξεργασθούμε τα στοιχεία, για να δούμε τελικά κατά το δυνατόν αδέσμευτα, τι να ψηφίσουμε. Με βάση θετικό Σημείο Αναφοράς, χρειάζεται να επιστρατεύσουμε τον νου, με τη λογική και τα δεδομένα της πραγματικότητας του εδώ και τώρα ως και της μη-λήθης, της Ιστορίας. Στη θέση του συναισθήματος, να βάλλουμε την ηθική. Διότι θα κρίνουμε. Και η κρίση απαιτεί καθαρό μυαλό και ήθος.
Για να γίνουν όλα αυτά, προαπαιτείται να είμαστε ξυπνητοί ή να ξυπνήσουμε. Να μην είμαστε πλανημένα χαιβάνια, εκτός και αν είμαστε λαμόγια. Ξυπνητός είναι ο έξυπνος άνθρωπος. Και επειδή το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται, για να αποφύγουμε αυτό το ενδεχόμενο, χρειάζεται να έχουμε ως Σημείο Αναφοράς, σ΄ αυτές τις εκλογές, τον Έλληνα και την Ελλάδα, τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα. Γιατί χωρίς ρίζες, ο άνθρωπος εύκολα ποδηγετείται. Πρώτα αγαπάς (= γνωρίζεις και αποδέχεσαι) το σπίτι σου, τη χώρα σου και μετά, με προοδευτική διεύρυνση της συνείδησης, την οικουμένη.
Ένας άνθρωπος με ρίζες (το σπίτι του, το σπίτι των προγόνων του, το κτήμα του, η βάρκα του, τα κόκκαλα των προγόνων του, η προσωπική του ιστορία, η Ιστορία το τόπου του, αξίες ζωής, φίλοι, εργασία, δημιουργία και το μέλλον του, που είναι τα παιδιά), έχει να υπερασπισθεί μαζί με τον συνειδητό του εαυτό με τα όνειρά του και όλα αυτά.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι εμπόδιο στην όποια κακή εξουσία, που θέλει να τον στερήσει από την αξιοπρέπεια και τις δράσεις που απορρέουν από αυτήν, στοχεύοντας στην οικονομική του εξουθένωση και εξαθλίωση (φόροι, ανεργία), στην αρπαγή των εμπραγμάτων, όπως η ιδιοκτησία του και η Εθνική περιουσία και στην μετανάστευση.
ΑΣ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ,
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ,
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Και ας θυμώμαστε:
“Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου